Ne güzel sözlerimiz vardır bilene;
Tahakkümün sembolik evrelerini temsil eden hakim zümre ve siniflarin zorba ve tecrid edici baskilarindan kendini korumak ve varligini sürdürebilmek icin yüzyillardan beri kapali yasam tarzina mahkum edilen Aleviler, tarihin bu uzun solugu icerisinde kendi kendine yetinecek kültür ve yasam bicimleri gelistirerek bugünlere gelebilmislerdir.

Aciyi bal eylemek durumunda kalan bu insanlar tarih icerisinde sadece sevginin, paylasimin, dostlugun ve askin degil, ayni zamanda özlemlerin, yitirmelerin, hüzünlerin ve yalnizligin da en derin destanlarini yazmislardir. Yetistirdikleri büyük ozanlarinin siirsel imgeleri yüregi yanik insanlarin aci cigliklariyla doludur. Istisnasiz bütün ozanlarinin ayni zamanda birer dervis oluslari bir rastlanti degildir!

Dag-bayir gezen ve kuslarla, kurtlarla, ceylanlarla; gögün derinliklerinde parildayan yildizlarla konusan bu dervisler icin zaman nerdeyse durmustu. Insanin yasi doganin yasiyla özdeslesirken doga, öncesiz ve sonrasiz bir mekana dönüserek kaddim bir sonsuzluk oluvermisti dervislerinin belleginde.

Kusatma icerisindeki bütün insanlar; coluk-cocuk, genc-yasli bütün canlar sanki hep birden birer dervise dönüsmüslerdi. Sosyal sartlarin dayanilmaz agirligi karsisinda ancak dervise dönüserek ayakta kalmak mümkündü...! Ve takvimlere vurulamayacak kadar uzun olan zaman böyle unutulabilinirdi ancak. Gerci arada bir isyan ve tepkilerde yok degildi ancak bunlar bile ayakta kalmanin birer emarelerinden ibaretti... Cünkü öte dünyaya oldum olasi inanmamislardi.....

Fakat bir „öte dünya“ yine de vardi ve bu „öte dünyanin“ amansiz firtinasi bizi kusatmakta gecikmedi. Adina kuresellesme denilen bu dünyanin firtinasi bizi biz eden bütün degerlerimizi, özlemlerimizi ve düslerimizi param parca ederek bizleri atom güllerinin katmer actigi bir dünyanin orta yerinde yapayaliniz birakti. Ve biz ilk defa kökünden ayri düsmenin acisini bu denli derinden duyumsadik... Ve kaybettiklerimizi artik kaybedemeyecektik.....

Üzerimizde binlerce voltluk neon isiklari asiliydi, fakat biz bir birimizi artik görünüsten taniyamiyorduk. Bundan böyle birbirimizi o yüregimizin en derin kösesinden süzülüp gelen hüzünlü ve yanik seslerimizden taniyacaktik….

Su yarim ömür gecirdigimiz „yeni dünyada“ ne yazikki tutunabilecegimiz yeni seyler yaratamamistik. Umut edip gittigimiz yollar ise bizi sürekli bir cikmaza ve kisirdöngüye ugratmisti. Sanki bilge insanlarimiz bizim bu durumumuzu önceden sezinlemis gibi bize karsilasacagimiz zorluklarin üstesinden gelebilmenin anahtar kavramlarini teslim ederek zamanin dipsizliginde kaybolup gitmislerdi. Onlar artik yoktu fakat onlarin biraktiklari sözler bizlere yol gösterecekti!

Bu tufan sehrinde temel siarimiz söyle olacaktir:

1. Gelin Canlar bir olalim....

Bizi milliyetlere, dinlere, irklara ve siniflara bölmek istiyorlar. Vicdan ve merhametten yoksun; görevi sadece insan ögütmek olan bu kandegirmenlerinin carki bu yoldan bizleri tüketmek istiyor. Bunu yaparken de kah dini, kah ideolojiyi, kah parayi, kah payandeligi, kah metalastirilmis sehveti önümüze koyuyorlar. Biz bunlari reddediyoruz!

2. Yetmis iki millete ayni nazar ile bak….

Milliyetci ve irkci yaklasimlar yüzyillardan beri üzerinde yasadigimiz dünyayi kan gölüne cevirdi ve halen de cevirmektedir. Irk, din, dil, deri, cinsiyet ve kültürel ayrimciliga dayanan savaslardan karli cikanlar daima para babalari, tahakküm baronlari ve din tacirleri olmustur. Kalabaliklari olusturan genis kitlelerin payina ise bu savaslardan sadece gözyaslari ve acilar kalmistir. Bir avuc azinligin mutlulugu icin yapilar bu savaslari reddediyoruz.

3.Eline, beline, diline sahip ol….

Icinde yasadigimiz kapitalist-emperyalist toplumsal düzen etik degerlerden yoksun, sadece cikar ve menfaatlerine kilitlenmis egosentrik bireyler yaratmaktadir. Düzen, sadece akil fukarasi degil ayni zamanda duygu ve deger fukarasi insan tipi üreterek devasi bir makinaya benzeyen duygusuz-sevgisiz sistemine entegre etmektedir. Bir kez entegre olan insan ise kendi modelini hayatin her alaninda yeniden üretmektedir. Yardimlasma, paylasim, dayanisma gibi duygular yerini cikar ve menfaat üzerine kurulmus birlikteliklere birakiyor. Bu da insanlarin bütün ferdi ve toplumsal degerlerden soyutlanarak birer „bitirim“ , „menfaat abidesi“ne dönüsmesine yol aciyor. Maddi ya da manevi menfaata dayanmayan bir dayanisma ve yasam ruhu ancak insanin kendine ve o evrensel anlamdaki insana saygi ve muhabbet duymasiyla olanaklidir. Kendi beninde bütün benleri birlestiren insan ancak bu evrenselligi yaratmaya adaydir. Hicbir firtina ve deprem karsisinda yikilmadan ayakta kalan sihatli ve saglam bir kisilik ancak etik degerle mümkündür. Sevgi ve evrensellik eksenli etik deger insani hem sürülesmekten hem de kisilik parcalanmasindan koruyarak güclü bir bireye dönüstürür. Ancak güclü bireyler, icsellestirilmis toplumsal ve ilahi mabutlarin önünde egilmeyi reddeder.



4. Her ne arar isen kendinde ara, Kudüs`te, Mekke`de, Hac`da degildir....

Aleviler bugün yogun bir ilahi kisveli arap milliyetciliginin propaganda bombardimaninin altindadir. Bilge insanlarimizin yarattigi insan ve doga merkezli yüce degerleri cöllestirmek istiyorlar. Bunun icin de, bin bir surete bürünmüs din adamlari ve hokkabazlariyla üzerimize geliyorlar. Duyumsamadigimiz, hissetmedigimiz ve bize yabanci olan somut putlara oldugu kadar hayali putlara da karsiyiz! Isteyen istedigine tapsin fakat bizden uzak olsun onlarin mabutlari.

5. Benim Kabem insandir...

Insani yüce bir deger olarak görmeyen hic bir düsünce, dogasi geregi, insana da saygi duymaz. Cani istedigi zaman onu atese verip yakmakta ya da kursuna dizmekte hicbir sakinca görmez. Alevi felsefesi, insani tanri katina cikarirken, tanriyi da insan seviyesine indiriri. Büyük insan Nesimi`nin dedigi gibi: „Gah cikarim gök yüzüne seyreylerim alemi, gah inerim yer yüzüne alem seyreyler beni“

6. Her ne varsa bu alemde, hepsi mevcuttur Ademde….

Insan soyunun tarihler boyu ortaya koydugu bütün yaratilar, insan dogasinin sinirsiz ve sonsuz derecede gelisme ve degismelere acik oldugunu göstermektedir. Bu yaratilar insanin mutlu ve huzurlu yasayacagi bir dünyanin kurulusu dogrultusunda kullanildigi taktirde insan hayali cennet tasariminin boyundurugundan kurtulup, cenneti bu dünyada tesis edebilir. O zaman insanin ne cehennem korkusu ne de cennet kaygisi kalir. Üstelik önünde egilecegi bir mabuda da ihtiyac duymaz.

7. Okunacak en büyük kitap insandir…

insan hem filogenetik (soy) bakimindan hem de ontolojik(varlik) bakimindan büyüleyici bir varliktir. Okyanuslarin derinliklerinde baslayan tek hücreli canlilardan günümüzün insanina kadar uzanan uzun bir evrim cizgisinin bütün izlerini mevcudiyetinde tasir. Makro kosmosun oldugu kadar mikro kosmosun da aynasidir. Insan bu iki ucu bir birine baglayan bir halkadir. Cok uzaklardan gelip cok uzaklara giden bir varliktir insan ve onun hareket ettigi mekan dogadir.

8. Ilimden gidilmeyen yolun sonu karanliktir….

Her insan dünyaya gelmeden önce mutlak bir harmoni icerisinde yüzer. Onun icin ne irk vardir, ne din, ne allah., ne devlet, ne para, ne otorite, ne yasaklar, ne günahlar ne de ikiyüzlülük ve yalan. Tüm bunlari kendinden önce dünyaya gelen hemcinslerinden ögrenir. Tabularla, yasaklarla, dogmalarla, günah haleleriyle cevrili bir dünyaya dogar ve büyüklerinden „esinlenerek“ bunlari yavas yavas icsellestirir. Cünkü dünyada baska türlü yasam hakki taninmaz kendisine! Saf ve karsiliksiz sevginin yerini cikar eksenli „sevgi“ almaya baslar. Tekrar o saf (katisiksiz) ve bizi biz eden özümüze dönebilmemizde bizlere sinirsiz bilgelik, sevgi ve felsefe yardimci olabilir. Bunlarin disindaki arayis yollari bizleri karanliga götürür. Düsünmeyen, hissetmeyen, algilamayan ve sevmeyen bir insan hayvansal dogasindan kurtulamaz, güdülerinin (nefsinin) esiri olarak kalir.

9. Ey Sufi; kadin, bilmeyene nefs, bilene nefestir….

Gerek patriyarsal kültürler ve o kültürlerde ortaya cikmis kitapli-kitapsiz dinler gerekse yine onlarin bir türevi olan kapitalist-emperyalist sistemler, her seyi metalastirdigi gibi kadini da metalastirmaktadir. Binlerce yilin ideolojik ve kültürel bombardimani buna sadece erkegi degil kadini da inandirmis! Icsellestirilmis olan bu duyguyla köklü bir hesaplasmaya girilmedikce kadin-erkek esitligi yalan üzerine insaa edilmis bir kurgudan öteye gidemeyecektir. Kadin, sadece bir “karsi cins” degil ayni zamanda yasamin ve sevginin de anahtaridir. O bütün insan soyunu yaratan rahman ve rahim dir.

10. Sevgi bizim dinimizdir, baska dine inanmayiz.....

Alevilik, Islam ici-Islam disi gibi tartismalara da artik son vermek gerekir. Derin felsefi ve batini kökleri olan Aleviligi her hangi bir dine payanda yapmanin anlami ve geregi yoktur. O, sevgi ve bilgeligin oldugu her yerde yeserir; boy verir. Icinde sevgi ve bilgelik tasiyan hic bir sey Alevilige yabanci degildir.

11. Bir olalim, iri olalim, diri olalim…..

Tutuldugu bilinc travmalarindan bir türlü kurtulamayan genis Alevi yiginlarinin bir birlik ve dirlik arayisi ve özlemi icerisinde oldugunu hissetmemek mümkün degildir. Her insanimizin suretinde düsünsel ve inancsal köklerinden kopmus olmanin hüznünün farkli tonlari okunmaktadir. Kücücük dag köylerinde kurdugumuz birlik ve dirligin yerinde yeller esiyor artik. Geriye dönüs asla mümkün olmayacak belkide fakat dünyanin en büyük metropollerinde yitirdigimiz birlik ve dirligimizi yeniden yaratmamiz mümkündür. Bilge insanlarimiz bunun ip uclarini caglar ötesinden bizlere sunmuslardir. Yüzyillar ötesinden getirdigimiz geleneklerimiz bu birlik ve dirligin yapitaslarini sunarken, bilge insanlarimizin yasama, insana ve dogaya dair felsefi (düsünsel ve ruhsal) söylemleri de bu yapinin ruhunu olusturacaktir. Eger her Alevi kendi bulundugu yerden bu dogrultuda bir yürüyüse baslarsa birlik ve dirlik de kendiliginden ortaya cikar.

__________________
İhanet ve Çirkeflik çok kötü iki olaydır.