MEŞEYAYLA (CİNGEYLİ) KÖYÜ

 Köyümüz Meşeyayla’nın öz geçmişini açıklayarak, köyümüzde yaşayan insanların yerleşimini ve nereden geldiklerini, köyümüzün kuruluşunu, köyümüzde kaç soy isim, kaç sülale vardır, köyümüze ilk yerleşen aileleri ve bu ailelerin hangi koşullarda yaşadıklarını araştırdık gerekli bilgileri toplayıp siz okurlarımıza iletmek amacı ile bu yazıyı hazırladık
          
 1957 yılımda yapılan bir araştırmaya dayanarak o yılda seksen, yüz yaşlarındaki insanlardan alınan bilgiler ışığında köyümüze ilk yerleşimin “Ruşen” ve “Kılıç” evlerinin yaptığını soyisim olarak “Durademir” ve “Vurankaya” ailelerinin olduğunu belirttiler. Daha sonraki yıllarda köyümüzün otuz hane olduğu bilinmektedir. O günlere nasıl gelindiği sorduk edinilen bilgilere göre o tarihten öncesinin bilinmediğini öğrendik.
          
 Köyümüz Meşeyayla köyünde ilk olarak yaşayan insanların yapmış olduğu araştırmaya göre çok eskilerin yaşadığı bir Rum yerleşim yeri olduğunu söylerler. Daha sonra Türkler Orta Asya’dan  göç ederek Anadolu’ya gelip adı geçen yerin boşaldığını görerek geçmişte yaşayan Rumların yerine yerleşildiğini söylerler. Bizim köyümüze ilk yerleşimi yapan bilinen tarihe göre “Durademir” ( Ruşen evleri olarak bilinirler), “Vurankaya” (Kılıç evi olarak bilinirler) sülaleleridir. Cumhuriyet’ten  önce sülale denilen daha sonra soyad olarak açıklanan isimlerden Gazel evleri yani Gazeloğulları köyümüze daha sonra yerleşimini yapanlardır. Bunu takiben diğer soyisimler köyümüze yerleşmişlerdir. Köyümüze yerleşim yapan aileler “Aşılıoğlu”, “Dernek”ler, “Vuranok”lar, “Bozer”ler,…….devam eder. Köyümüzde toplam 19 soyisim taşıyan sülale yaşamış ve yaşamaktadır.
           
 Köyümüzün ilk adı (Timurlenk) ve Yıldırım Beyazıt zamanı “Burun kışla” köyü iken daha sonraki adı “CenkEhli” olarak adlandırılmıştır. Zamanla ismi değiştirilerek “Cingeyli Köyü” olarak tanınmış ve yakın zamanda tekrar değiştirilek bu günkü ismi olan “Meşeyayla Köyü” olarak adlandırılmıştır.
           
 1957 yılında yapılan araştırmada köyün nüfusu otuz hane bilinirken, yine o günün araştırmasından elde edinilen bilgilere dayanılarak köyün camisinin kimler tarafında yapıldığının bilinmediği,yalnız caminin dört kez tamir yapıldığı belirtilmiştir. Köy camisi 1970 yılında yıkılarak bu günkü haline getirilmiştir.
           
 Köyümüzün altında bulunan kara kuyunun kimler tarafından yapıldığı bilinmemektedir.(Rum’ların yaptığı söylenilmektedir) Kara kuyu yıllardır köyümüzün su ihtiyacını karşılamıştır. Yakın tarihe kadar tüm köylü su ihtiyacını bu kara kuyudan sağlamıştır. Köyün ortasında bulunan ikinci bir kuyu, suyu acı olduğu için fazla kullanılmamasına rağmen yerini muhafaza eder. Bu kuyuyu köyde yaşamış olan “İsmail Durademir” (Lakabı ile Fakı) isminde bir hayır sever kişinin çıkardığı 1955 yılında kullanıma hazır hale getirdiği  söylenilir. 1958 yılına kadar köylü bu kuyuların suyundan faydalanmıştır.Daha sonra köylü su sıkıntısı çeker hale gelmiş değişik yerlere kuyu kazılmasına rağmen su bulunamamıştır.
          
 Daha sonra köyümüzdeki hayırsever insanlardan “Kamil Vuranok” (Lakabı ila Kamil Kaa) ve “Seyit Gazeloğlu” (Lakabı ila Deli Seyit) köye 3 km mesafeli “Öldüren” denilen mevkiden su getirmişlerdir. Köyün içinde yüksek bir yere depo yapılarak getirilen bu su depoya bağlanmıştır. Buradan da köyün merkezi dört yerine su verilerek bir nevi köy su konusunda rahatlamıştır.       
            
 Devlet tarafından yardım alarak köyün 6 km uzağındaki yayla denilin mevkiden kaynak suyu bulunarak köye getirilmiştir köylü biraz su konusunda rahatlamış daha sonra nüfusun artması, bulunan suların azalması nedeniyle yine köylü su sıkıntısı yaşamıştır. 1966 yılında yine köylü susuz kalmış Satılmış Varışlı muhtarlığı zamında devletten destek alınarak köyün 1 km yakınında sondaj yaptırılarak su bulunmuştur o günün dizel motorla su 1978 yılında köyümüze döşenen  su şebekesine bağlanmıştır. O günden sonra köylü bir nevi rahatlamıştır
            
 1948 yılında Cingeyli köyü olarak köy ilk öğretim okulu eğitim için yapılmıştır. Yakın köylerin çocukları da ilkokul tahsilini köyümüzde yapmışlardır. Köyümüzde ulaşım ilkel şekillerde sağlanırken, 1974 yılında stabilize yollar yapılarak köyümüzün azda olsa biraz ulaşın sorunu rahatlamıştır. 1975-76 yılları arasında köyümüze elektrik gelmiştir. 1980 yılında köye su şebekesi yaptırılarak her eve su ulaşmıştır. Köyün suyu yeterli gelmediği için köy su sıkıntısına girmiş tekrar su aranıp köyün 2 km altından su çıkartılıp köy heyeti tarafından diğer köylerinde su sıkıntısı giderilmesine çaba gösterilmiştir. 1983-84 yıllarında köyümüzün isminin değiştirilmesi köy idare heyeti tarafından ve köyümüzden yetişen Avukatımız Sayın “Haydar Kenan Bozer” beyin desteğiyle de köyümüzün adı “Cingeyli Köyü” iken “ Meşeyayla Köyü” olarak değiştirilmiştir. 1985 yılında köyümüze telefon getirilmesi için devlete müracaat edilmiş ancak alınamamıştır. Gerekçe olarak santral binasının olmadığı söylenmiştir. Köylüde telefonun gelmesi için santral binasını kendi imkanları  ile yaparak tekrar müracaatta bulunmuş fakat devlet bu seferde binanın tapusunu PTT ye verilmesini önermiş köy idare heyeti bu öneriyi kabullenerek binanın tapusunu PTT ye vermiştir, ama telefon santrali yine kurulmamıştır.
            
 1986 yılında köyümüzün kalkınmasına katkıda bulunmak ve birlik beraberliği sağlamak için yardımlaşma  derneği kurulmasına kurucu üyeler tarafından dernek kurma çalışmaları başlamıştır. 1987 yılında “Cingeyli Köyü Yardımlaşma Derneği”  kurulmuştur. 1988 yılında dernek resmen yasal faaliyete geçmiş çalışmalarına etkin bir şekilde başlamıştır. Köyümüzün eski adını da yaşatmak amacı ile derneğin adı “CİNGEYLİ KÖYÜ YARDIMLAŞMA VE DAYANIŞMA DERNEĞİ” olarak adlandırılmıştır.
            
 1990 yılında derneğimizin çalışmaları ile köyümüze PTT santrali getirilip kurulmuştur. Her eve telefon bağlanarak iletişim kolaylaştırılmıştır. 1992 yılında  köy girişi yol boyuna derneğimizin katkılarıyla 300 adet değişik türden fidan dikilmiştir. Bunu takiben köy içinden geçen çay boyuna da kavak fidanı dikilerek köy yeşillendirilmiştir.1993 yılında köyümüzün hayır sever insanlarından Sayın “Süleyman Vuranok” camimize minare yaptırmıştır. Köyümüze 1993 yılında  Haydar Bozer  akaryakıt istasyonu açmıştır.(Derneğimiz, o dönemki muhtar Haydar Bozer ve Köy Halkının katkılarıyla 1994 yılında “Cem evi” miz,  , 1996 yılında “mork evi”, “cenaze yıkama yeri” ve de “Köy Misafirhanesi” yaptırılmıştır. 1998 yılında köyümüz asfalt yola kavuşmuştur. 2001 yılında köyümüzün hayır sever insanlarından Sayın “Murat Vurankaya ve Sayın “Haydar Şanıvar” ın büyük destekleriyle tohum eleme makinesi “sellektör”  binası kurulmuş.  Köyümüzün çiftçileri tohum eletmeye başka yerlere gitmekten kurtarılmıştır. 2002 yılı itibarıyla köyümüzün nüfusu şehirde ve köyde olanlar dahil 2000 in üzerindedir. Köyde ikamet edenler yaklaşık 70 hane 150 kişidir.
                  
 Köyümüzün yerleşim yeri iç Anadolu bölgesinin ortasında bulunur (kuzeye biraz daha yakındır). 1900 yıllarında kazası “Yozgat” , vilayeti “Kırşehir” iken. Daha sonra kazası “Keskin”, vilayeti “Kırşehir” olduğu söylenir. 1919 yılından sonra Cumhuriyet’in  kuruluşundan  sonra kazası “Keskin”, vilayeti “Ankara” olmuştur. Daha sonra “Kırıkkale” kazası, “Ankara” vilayeti olmuştur. Bitmedi daha sonra kazası “Delice”, vilayeti “Ankara” olmuş, Kırıkkale’nin 1986 yılında il  olmasıyla vilayeti “Kırıkkale” ye çevrilmiştir.
                  
 Köyümüzü çevreleyen iller; doğusunda Çorum, güneyinde Yozgat ve Kırşehir, kuzeyinde Çankırı, batısında Kırıkkale ve Ankara vardır. Köyümüze komşu köyler; doğusunda Bozköyü Çatalı ve Sahçalı, Kuzeyinde Alişeyhli, Batısında Faraşlı, Koçubaba ve Dağobası, güneyinde İmirli, Büyükavşar ve Küçükavşar vardır. Köyümüzün batısı meşe ormanıyla çevrilidir.Dolayısıyla batısındaki köylerle ormanımız diğer yönlerdeki köylerle arazimiz karışır. Köyün doğusunda küçük bir bozkır vardır.Köyümüzün ulaşım yolu köye güneyden girer,  doğu ve kuzeyden devam eder.
        
 Köyümüzün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Üzüm ve bağcılığa önem verirler. Atalarından kalan bağları batırmamak amacıyla birazda hobi maksadıyla bağcılıkla uğraşırlar. Köyümüz de meşe ve palamut ağaçları çok olduğundan, kış aylarında da kömür kullanılmadığından temiz bir havaya sahiptir. İlk baharda köyümüz suyun ve yeşilin en bol olduğu dönemi yaşar. Köyde kış aylarında çoğunlukla emekliler kalır genç nüfus büyük şehirlerde yaşarlar.
        
 Köyümüz konum olarak merkezi bir yerdedir. İleriki yıllarda belde olma şansına sahip bir köydür. NOT: Köyümüzün kuruluş tarihiyle ilgili geçmişe dönük bilgilerin bir kısmı kulaktan duyma olarak toplanmıştır yazılı bir kaynağı yoktur.