« : 17. Temmuz 2008, 06:38:47 » -------------------------------------------------------------------------------- “Son bulsun savaşlar kimse ölmesin. Barış güvercini uçsun dünyada...” “Dostluklar kurulsun insanlar gülsün Barış güvercini uçsun dünyada Yok olsun kötülük düşmanlık ölsün Barış güvercini uçsun dünyada Dostluklar kurulsun insanlar gülsün Son bulsun savaşlar kimse ölmesin...” Nesimi Çimen, 1931 yılında Adana’nın Saimbeyli kazasının Fatmakuylu Köyü’nde doğdu. 1941 yılında on yaşındayken ailesiyle birlikte Kayseri’nin Sarız kasabasına bağlı İncemağara Köyü’ne göçtü. Oniki yaşında heveslenerek cura çalmaya başladı. Bulunduğu ortamda Alevi deyişlerini öğrendi ve çevresinde, kendine özgü yorumlarıyla ilgi gördü. O günden ölümüne kadar curasını elinden bırakmadı, curasıyla birlikte 2 Temmuz 1993’te Sivas’ta barbarca 32 arkadaşıyla birlikte yakıldı. Yoksul bir Kürt ailedendi. Daha çocuk yaşta hayatını çalışarak kazanmaya başladı. 1946 yılında evlendi, tekrar göçtü. Bu defa Adana’nın Kozan kasabasının Faydalı Köyü’ne yerleşti. O köyde çapacılık yaptı. Kalaycılık ve bakırcılık öğrendi. Geçimini köy köy dolaşarak bu mesleklerden sağladı. Bir yıl sonra tekrar Kayseri-Sarız’a göçtü. 1953 yılında askere gitti. 1956’da tekrar Adana’ya Kadirli ilçesine döndü. 1959’da ise Maraş-Elbistan’ın Akdil Köyü’ne yerleşti. 1960 yılında tekrar Kadirli’ye döndü. Bu dönemde yazar Yaşar Kemal ile tanşt ve onun da yardmyla bir fabrikada işe başlad. Greve çkan işçilerin başna geçince işten atld ve ailesinin geçimini sağlamak için ozanlğa başlad. 1967 ylnda Dersim’de sergilenen bir Pir Sultan Abdal oyununda oynayan ve deyişler söyleyen Nesimi, salonda olay çknca gözaltna alnd ve byğnn yars tek tek yolunmuş bir vaziyette serbest brakld. 1962 yılından sonra İstanbul’a yerleşti ve bir mozaik fabrikasına işçi olarak girdi. Ailesiyle birlikte Zeytinburnu’nda bir gecekonduya yerleşti. Evinde konaklayanlar arasnda Yaşar Kemal, Atf Ylmaz, İlhan Selçuk, Behice Boran, Mehmet Ali Aybar, Harun Karadeniz, Ylmaz Güney, Mahzuni Şerif, İhsani, Emekçi ve Ali Özgentürk gibi isimler vard. İşçilikle birlikte Nesimi’nin hayatı da biraz düzene girdi. Yeni kurulan Türkiye İsçi Partisi ile tanıştı ve partiye üye oldu. TİP’in düzenlediği birçok gecede kendi bestelerini ve Alevi deyişlerini çalıp söyledi. 1984’ten 1987 yılına kadar İsviçre’de yaşadıktan sonra, orada oturum hakkı olmasına rağmen Türkiye’ye döndü. Dönmeden önce Almanya’nın birçok kentini ve Berlin’i de ziyaret etmişti. Sanki dostlarıyla vedalaşmaya çıkmıştı, curanın bu büyük ustası... Türkiye’de eserlerini yayınlamak istiyordu. Nesimi Çimen sık sık “sermayemiz laf” derdi. Muhabbetine katılanlar, onun başından geçenleri nasıl bir öğreti gibi anlattığına şahittirler. Cami imamıyla arasında geçen olay bunlara örnek niteliğinde: Nesimi Çimen, arkadaşları Osman Dağlı ve Mehmet Tokatlı ile aşırı sıcak bir günde İstanbul’da bir caddede birini beklemektedirler. Bekledikleri kişi, saatler geçmesine rağmen gelmemiştir. Sıcaktan ayakta duramaz hale gelen üç arkadaş yakınlarındaki camiyi görerek gölgesine sığınmak isterler. Kapıda caminin hocası Nesimi’ye “dur sen giremezsin” der “Elindeki ne“ diye sorar. Nesimi “cura“ diye yanıtlar soruyu. “Onunla içeri giremezsin“ der hoca. Nesimi; “Niye girilmesin hoca. Şurda bir Müslüman gelse. Elinde kitabıyla içeri girmek istese engel mi olacaksınız?“ “Onu elbette sokarız“ der hoca. Nesimi, “o halde ben de gireceğim, cura benim kitabım“ der ve girer caminin içine. Sıcaktan kavrulmuş üç arkadaş gölgede biraz rahatlamışlardır. Nesimi Çimen uzanıverir caminin ortasına. Hoca tekrar gelir ve “Allahın evinde böyle uzanılmaz!“ der. Nesimi cevabı yapıştırır: “Be hoca, bura Allah’ın evi, ben de ona misafir geldim. Yani Allah’ın evinde de mi rahat edemeyeceğiz?“ Hoca ne söyleyeceğini şaşırmıştır. Küçük yaşta türkü derlemeleri yapan Nesimi, topladğ folklor değerlerini radyo arşivlerine kazandrd. Hatayi, Pir Sultan Abdal ve diğer usta ozanlarn nefeslerini söyleyerek kendisini tantt. Nefeslerini, türkülerini bağlama ile değil, göğsünde taşdğ cura eşliğinde söyledi ve cura çalmada ün kazand. Kendi yazdğ deyişlerini de okuyup söylemiştir. 2 Temmuz 1993 günü Sivas’ta, Madmak Oteli’nin yakldğ ve 35 kişinin öldürüldüğü katliamda hayatn kaybetti. Cenazesi İstanbul Zincirlikuyu Mezarlğ’na defnedildi. Cura’nın piri olarak tanınan Nesimi Çimen imzasını altına attığı ve söylediği parçalarda insana olan sevgisini ve barış özlemini dile getirdi. Tıpkı ‘Barış Güvercini’ isimli parçasında haykırdığı gibi: